Westerlijke sierschildpad

Van de vier ondersoorten is dit de grootste, de schildlengte is meestal minstens ongeveer 18 centimeter, het grootste exemplaar mat 25 cm. Ze hebben ook het grootste leefgebied dat zowel de noordelijk staten van Amerika bestrijkt en een deel van Canada.

Kenmerken Westerlijke sierschildpad

De naden van de hoornschilden op het rug- en buikschild gaan niet in elkaar over en hebben een netvormig patroon van lijnen. De lengtestreep op het midden van het schild is slecht ontwikkeld of geheel afwezig. Het buikschild is voorzien van een grote donkere vlek in het midden die zich langs de naden van de buikschilden verbreidt.

Bij de picta belli is het buikschild kenmerkend. Het buikschild is rood voorzien van een grote tekening. Het rugschild is meestal olijfkleurig.
De mannen hebben een forsere staart en de cloaca ligt buiten het rugschild. Lange nagels zoals bij de trachemys soorten kan, maar hoeft niet. Bij vrouwen ligt de cloaca binnen het rugschild.

Een man is geslachtsrijp vanaf een buikschildgrote tussen de 7 en 9,5 cm. Dit is meestal tussen de 3 en 5 jaar. Bij vrouwen is dit met een buikschildgrote tussen de 10 en 13 cm en tussen de 6 en 10 jaar. De eerste jaren groeien ze erg snel. Nadat ze de geslachtsrijpe grote hebben, groeien ze langzamer totdat ze hun uiteindelijke grote hebben.

Habitat Westerlijke sierschildpad

Deze schildpad komt voornamelijk voor in langzaam stromend water van beekjes, meren en rivieren. Door het grote verspreidingsgebied is er een grote diversiteit van de omgeving waar ze in voorkomen. Dit maakt het ook dat binnen het soort picta belli exemplaren anders reageren op het de weersomstandigheden.